Peter Adriaenssens

Spreker
Nederlands
Frans
Engels
Peter Adriaenssens

Wie is Peter Adriaenssens?

Peter Adriaenssens studeerde kinder- en jeugdpsychiatrie. Hij richtte het Leuvense Vertrouwenscentrum Kindermishandeling op, waarvan hij directeur was, met expertise in trauma, huiselijk geweld en traumatherapie. Naast systeem- en gezinstherapeut werd hij erkend opleider bij Context en was hij van bij de aanvang diensthoofd kinderpsychiatrie aan het UZ Leuven en nadien kliniekhoofd residentiële zorg voor jonge tieners.

Peter Adriaenssens werd, omwille van zijn specifieke expertise, gevraagd in diverse spraakmakende zaken van kinderontvoering en -misbruik. De Commissie Adriaenssens onderzocht seksueel misbruik in de Kerk in 2010.

Voor zijn maatschappelijk engagement kreeg hij onder meer de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap. In 2016 volgde het Groot Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap voor verdiensten voor Vlaanderen. Sinds 2004 is hij ook betrokken bij het werk van zuster Jeanne Devos en haar National Domestic Workers Movement in India, die strijdt tegen uitbuiting en kinderarbeid. Ook bij de opstart van het Rode Neuzen-fonds kon Peter niet ontbreken. Als voorzitter van het Kinderarmoedefonds binnen de Koning Boudewijnstichting zet hij de strijd tegen ongelijkheid verder.

Als ervaren traumatherapeut schreef hij in 2020 het boek Het kind van de rekening dat aansloot bij de reeks ‘Als je eens wist’ van Hilde Van Mieghem (Canvas). 

Vraag je offerte aan

    The Next Gen: vaardigheden sterken van jongeren van deze tijd

    In een werelddeel dat alles in vraag stelt en vaak polariseert, groeit een generatie jonge tieners op in heel diverse gezinsvormen. In een staalkaart van de wereldbevolking, in een bad van sociale media waar waarheid een uitdaging is. Jongeren moeten leren weerbaar en flexibel in te spelen op een realiteit die snel wijzigt. Onze instabiele tijd beukt in op een puberbrein in ontwikkeling. Dat beïnvloedt aandacht en concentratie, planning van schoolwerk, kwaliteit van geheugen. Maar ook het bereiken van een evenwicht in de emotionele huishouding. Wat kunnen we doen om deze jeugd te leren een weg te vinden in deze complexiteit en een gezonde waardenkeuze in te ontwikkelen? We moeten verbolgen zijn wanneer het nodig is – want niet alles kan – maar bovenal verbonden. Die opdracht moet zowel vervuld worden door volwassenen als door de jeugd.

    Trauma

    Trauma en geweld: zowel kindermishandeling, seksueel misbruik, huiselijk geweld, traumatherapie of deelaspecten komen in deze lezing aan bod.

    Wat is de impact van een trauma, hoe pakken we dit aan op school, thuis en als samenleving?  Waarom is geweldloos samenleven zo belangrijk en steunt dit op enige wetenschap?

    Kinderarmoede

    De kinderarmoede piekt. Het zit ons dichter op de huid dan 20 jaar geleden. We lijken niet op te kunnen tegen de stormgolf van opklimmende cijfers. Over de oorzaken wordt geregeld geschreven: werkloosheid, meer eenoudergezinnen, dure huurprijzen, het dagelijkse leven kost meer en meer, het zijn vaak dezelfde mensen die geen kansen krijgen. Al die kennis lijkt ons killer te maken. Het doet ons de machteloosheid aanvaarden: aan al die elementen kunnen wij niet veel veranderen, de regering moet het maar oplossen. Vroeger was het onze eigen schuld, vandaag steken we het op de economie.
    In deze lezing legt Peter uit waarom leven in armoede een normale ontwikkeling extra bedreigt. Maar ook hoe deze kennis ons de weg wijst naar herstel. De effecten van armoede zijn namelijk omkeerbaar, daar moeten we op inzetten.

    Puberbrein in stressvolle tijden

    Hoe helpen we jeugd goed voorbereid te zijn op andere tijden

    Covid, oorlog, de klimaatcrisis, jongeren vandaag moeten leren weerbaar en flexibel in te spelen op een realiteit die aan hoge snelheid wijzigt. Vanzelfsprekend leven kan vandaag niet meer. Een instabiele wereld beukt in op een puberbrein in ontwikkeling. Dat heeft impact op aandacht en concentratie, planning van schoolwerk, kwaliteit van geheugen. Maar ook op het bereiken van een evenwicht in de emotionele huishouding. Plezier vinden in het leven en ook verdriet en woede er een plek in geven. Sociale media verontrusten ons door hun impact op impulsieve hersenzones. Maar het gaat niet alleen over dat brein, de omgeving heeft er een enorm invloed op. Hoe leren jongeren van een generatie ouders die weinig tegenslag kenden, die overtuigd waren dat alles te regelen valt? 

    Angst regeert de wereld wordt gezegd, maar zo dramatisch moeten we het niet zien. Uit wat nu gebeurt leren jongeren ook nieuwe vaardigheden die hun zullen sterken op hun traject. Hoe omarmen we samen het complexe van deze wereld, hoe houden we hun droom vast en bieden we perspectief op een wereld die op hen wacht.

    Na een lezing van een uur, is er mogelijkheid tot vragen en interactie.

    Waar je ook bent (over de wegen van trauma en heling)

    Mijn beroepsleven als jeugdpsychiater draaide rond het thema trauma in de brede zin van het woord. Daardoor draag ik vele stemmen in mijzelf. Ooit wou ik die in verbinding brengen met die andere taal die in mij leeft, die van het poppentheater. Zou ik andere mensen kunnen bereiken dan wie naar een klassieke lezing komt? Kan ik langs die weg inzicht delen en uitnodigen tot reflectie.

    Na een reeks try-outs in Vlaanderen en Nederland werd het gesprek met het publiek integraal deel van de voorstelling. Poppentheater en dialoog maken samen een voorstelling niet meer ‘voor’ maar ‘van’ het publiek.

    Misschien denkt u dat een verhaal rond trauma niet aan u besteed is.

    Het bestaat in vele gradaties en laagjes. Er zijn zij die het vreselijke meemaken. En er zijn de velen onder ons die er vandaag dichter bij komen, nu we leven in tijden van crisis. Niemand had verwacht dat een virus ons wereldwijd zou verlammen. We konden er zelfs niet van op adem komen, want daar begon een oorlog die er nooit meer zou komen, dat was ons beloofd. En die golf van energierekeningen was al evenmin voorzien. Probeert u ook wat minder naar het nieuws te kijken om optimisme te bewaren?

    Wat zouden we te leren hebben van Jan Klaassen en Katrijn, die in de 18e en 19e eeuw de knuppel hanteerden en waar een vrouw afslaan standaard humor was. Hoe vergaat het hen vandaag, hoe doen mensen dat die wel wat meemaakten om terug op te staan uit hun verhaal? Niets hoeft te zijn zoals het is. In deze productie volg ik de stemmen die trauma meemaakten maar niet terecht kunnen bij wat gemiddeld werkt. Ze zijn op zoek naar een weg zonder grote handleiding. Wat gebeurde ligt buiten de eigen controle. Maar wie de tijd neemt en naar het lichaam luistert stelt vast dat het hoofd ons bang houdt. Trauma wacht niet op toestemming en overvalt ook daar waar je het niet verwacht. Kan het leven met een deuk omarmd raken, niet als een tekort maar als een andere sterkte. ‘Ge moet proberen iemand te begrijpen die anders in elkaar zit dan gij’ zegt een pop en is wat ik zelf mocht leren.

    Waar je ook bent gaat enerzijds over het onvoorziene. Hoe herinneringen, geluiden, blikken ons plots kunnen terugzetten in de tijd. Anderzijds gaat het om het belang van verbinding, het cadeau van familie, vrienden, collega’s die al eens luisteren, je welkom heten. Wat ontnomen werd komt terug: een stem, maar wie staat er dàn voor je klaar? Net door connectie met anderen kunnen de stemmen evolueren en terug eenheid vinden. Jullie zijn gekomen om te luisteren en te kijken. Een weefsel groeit.  Waar je ook bent, daar zijn jullie ook.

Em. Prof. dr. Peter Adriaenssens, kinder- en jeugdpsychiater, wist met zijn unieke gave op toegankelijke wijze kennis voelbaar te maken. Met veel compassie en durf wist hij gevoelige thema’s aan te raken tijdens zijn lezing over trauma. De sporen van trauma en geweld en de gevolgen op psychisch, lichamelijk en emotioneel vlak werden inzichtelijk en begrijpelijk gemaakt. Thema’s als wanhoop, pijn, leegte, eenzaamheid en ouderschap werden niet geschroomd. Op een zeer integere wijze beantwoordde Peter de vele vragen uit het publiek. Er werd inzicht geboden in de rollen en patronen die slachtoffers van geweld jarenlang gevangen kunnen houden.

H.L. lotgenotenvereniging traumaslachtoffers

Leidinggevende

Foto van micro

De inkijk in het complexe opvoeden vandaag was een steun in de rug.

P.B.

Deelnemende moeder-leerkracht