Amir Bachrouri is een jonge twintiger die al op jonge leeftijd gepassioneerd bezig was met taal. Die prille liefde voor taal mondde uit in het boek 'Doe maar niet, over het vuur van de jeugd dat altijd weer wordt geblust'. Dat boek, handelend over het leven als biculturele jongere, die zijn weg zoekt in zijn stad Antwerpen, zichzelf en anderen bevragend en de twijfel omarmend werd zeer positief onthaald.
Als rechtenstudent en columnist vertrekt Amir altijd vanuit een urgentie die door zijn verontwaardiging wordt voortgedreven. De ongelijkheid in de samenleving, het moeizame samenleven en het polariserende discours zijn voor hem een reden om altijd voor de genuanceerde weg te kiezen. Als hartstochtelijk believer van de dialoog gaat hij graag met anderen in gesprek om te begrijpen, om te peilen, om te leven.
