Het taboe rond welzijn
Ruim vijf jaar geleden opende VRT journalist Riadh Bahri zijn hart voor de buitenwereld door openlijk te spreken over zijn depressieve gevoelens. Hij werd gecomplimenteerd met zijn durf. Tot zijn grote verbazing zijn de reacties vandaag nog hetzelfde wanneer iemand toegeeft zich mentaal niet goed te voelen. Brengt de huidige crisis eindelijk verandering in het taboe dat daar blijkbaar nog steeds op rust? Riadh sprak erover met doctor in de psychologie Elke Geraerts.
Als CEO van het bedrijf Better Minds At Work specialiseerde Elke zich in mentaal welzijn op de werkvloer. Meer dan ooit vragen bedrijven om het welzijn van hun medewerkers op te krikken. We kunnen er niet meer om heen: de mens is een sociaal wezen dat nood heeft aan contact met collega's, familie, vrienden. Opgesloten tussen vier muren vereenzamen we, krijgen we stresserende gedachten, angst en hopeloosheid. Er ontstaat een vicieuze cirkel met niets om ons eruit te halen.
Welke tol eist dit? Hoe groot is de impact op ons geluksgevoel? Welke rol spelen politiek, wetenschap en de media hierin? Zijn we in the end een bende volgzame schapen? Mogen we spreken van post traumatische stress, van een trauma? Is er een verschil voor volwassenen en jongeren?
Deze crisis is een opportuniteit om het taboe rond welzijn te doorbreken. Hopelijk wordt het mainstream om toe te geven dat het soms eens echt tegenzit. - Elke Geraerts
Elke verwacht hoe dan ook een mentale crisis. De wachtlijsten van psychologen zitten nu al overvol. Jongeren vormen de meest kwetsbare groep. Ons brein ontwikkelt zich tot de leeftijd van vijfentwintig jaar. De prefrontale cortex, die ons maakt tot homo sapiens, speelt hierin een belangrijke rol. Kunnen redeneren, probleemoplossend denken, empathie creëren, focussen en zelfs leren omgaan met stress worden allemaal gereguleerd in dit stukje van de hersenen. Om hierin te groeien moet je natuurlijk wel in de gelegenheid zijn om diverse sociale vaardigheden te oefenen van euforisch slagen tot keihard mislukken. De opportuniteiten op dat vlak worden nu voor een groot stuk weggenomen bij de jeugd. Meer nog dan aandacht besteden aan de opgelopen leerachterstand moeten ouders, onderwijs en de maatschappij werken aan de achterstand die onze jongeren opliepen op het aanmaken van karakter, van wilskracht.
We leven momenteel in het grootste, wereldwijde sociale experiment ooit. Hoe ver de gevolgen daarvan een impact zullen hebben op onze samenleving, blijft nog koffiedik kijken. Riadh en Elke wagen zich samen aan enkele voorspellingen. Ontdek ze in deze podcast rond overmorgen voor onszelf zorgen.